To ΕΥΡΩΠΑ'Ι'ΚΟ μας πρόγραμμα

Συναγωνίστριες, συναγωνιστές, συναγωνιστάκια και λοιπές δημοκρατικές/-οί/-ά συμπολίτισσες/-ες/-άκια, Ζήτω η ΠΛΕΓΜΑτική Πρωτομαγιά!
Η μοναδική άλλωστε γνήσια σε ένα πέλαγος υποκριτικών, δήθεν φιλεργατικών, εκδηλώσεων που, με ψηφοσυλλεκτικούς και μόνον στόχους, διοργανώνονται ανά την ελληνική {και όχι μόνον...} επικράτεια, στόχους, οι οποίοι όμως δεν επιτυγχάνονται πιά, διότι οι ξύλινοι λόγοι που εκφωνούνται και τα κενά περιεχομένου συνθήματα σε πανώ κι από "ντουντούκες" πείθουν πλέον και φενακίζουν μόνον όσους είναι ήδη φενακισμένοι και πεπεισμένοι...
Δεν θα σάς κουράσω, όπως ποτέ άλλωστε δεν έκανα, με κούφια λόγια, υποσχέσεις, ανόητες διακηρύξεις αλλά ξερά, σχεδόν "τηλεγραφικά" θα θέσω στην κρίση σας τις επιδιώξεις μας στην Ευρωβουλή, εάν και εφόσον οι αγώνες όλων μας να εκλέξουμε αντιπροσώπους μας εκεί ευοδωθούν.
1. Να γίνει ταυτόχρονο Πανευρωπαϊκό Δημοψήφισμα, με πέντε [5] ερωτήματα πάνω στα θέματα που παραθέτουμε στη συνέχεια και με διάρκεια "προεκλογικού" αγώνα έξη [6] τουλάχιστον μηνών, στο οποίο οι ψήφοι να ανακατευτούν προτού μετρηθούν, ώστε να μην γίνει γνωστό ποιός ευρωπαϊκός λαός ψήφισε τί αλλά μόνον τί θέλει η πλειοψηφία του ΣΥΝΟΛΟΥ των 500 εκατομμυρίων Ευρωπαίων.
Ευνόητο είναι ότι κατά την διάρκεια του "προεκλογικού" αγώνα θα είναι απαγορευμένη αυστηρά κάθε δημοσκόπηση χωριστά για κάποιες χώρες και θα επιτρέπονται μόνον πανευρωπαϊκές, που δεν θα εμφανίζουν μερικά κατά χώρα αποτελέσματα.
2. Να καθιερωθεί για όλες τις χώρες ως ΕΝΙΑΙΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, για την εκλογή ΚΑΙ των βουλευτών στα τοπικά κατά χώρα Κοινοβούλια, το ίδιο με το ισχύον στις Ευρωεκλογές.
3. Να καθιερωθεί υποχρεωτική προσφορά ΠΑΙΔΕΙΑΣ σε όλα τα παιδιά μέχρι και τα 20 χρόνια τους.
4. Να καθιερωθεί για όλες τις χώρες ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ "ΜΙΣΘΟΣ" εφ' όρου ζωής {κατά χώρα ίσως, αρχικά, με ειδική πρόβλεψη για όσους μεταναστεύουν από μιά χώρα σε άλλη}.
5. Να καθιερωθεί η ΕΡΓΑΣΙΑ ως ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ του ατόμου και η αξιοπρεπής διαβίωσή του ως ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ της κοινωνίας απέναντί του. Ή, με άλλα λόγια, να πάψει η όποια εργασία να έχει ανταλλακτική αξία. Να αποσυνδεθεί από την επιβίωση απαλασσόμενη από κάθε ανταγωνιστική χροιά.
6. Να καθιερωθεί ένα μέγιστο ύψος ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ [όσο γίνεται χαμηλότερο...] και μόνον κινητών πραγμάτων και ενός κομματιού γής, που δεν θα μπορεί να πωληθεί ή να κληρονομηθεί αλλά μόνον να ανταλλαγεί με άλλο ίσου μεγέθους, {έκτασης π.χ. όχι μεγαλύτερης του μισού δισεκατομμυριοστού της επιφάνειας των κρατών της Ε.Ε., κάπου δυόμισυ στρέμματα δηλαδή. Τα υπόλοιπα 3/4 γής θα ανήκουν σε συλλογικότητες, κοινότητες, δήμους, νομούς, κράτη και την ίδια την Ε.Ε.}

Συναγωνίστριες, συναγωνιστές, συναγωνιστάκια και λοιπές δημοκρατικές/-οί/-ά συμπολίτισσες/-ες/-άκια, αν δεν βάλουμε σκοπό μας να εξανθρωπίσουμε την απάνθρωπη κοινωνία μας με τα παραπάνω μέτρα και όσα άλλα παραπλήσια βρεθούν στην πορεία, θα εξακολουθήσουμε ...απλώς να "την έχουμε βαμμένη" και ως άτομα και ως σύνολο.
ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΖΟΦΕΡΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Ατρεύς Α. Ατρέως
α.α. Ο γραμματεύς Ν.Α.Λάμπης

Χρειάζονταν νέο κόμμα;;;

Βεβαίως και χρειάζονταν νέο κόμμα!!!

Αλλά πρώτα να μιά σύντομη ανάλυση της σημερινής πολιτικοκοινωνικής παγκόσμιας και ελληνικής κατάστασης, όπως τήν έκανε ο αργηγός μας (την ανάλυση, όχι την κατάσταση...)

Α. ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Η απομυθοποίηση της ελεύθερης, δήθεν, αγοράς προχωράει με γοργά βήματα.
Ακόμα και όσοι δεν έχουν την παραμικρή ιδέα από οικονομικά βλέπουν πλέον το πραγματικό της πρόσωπο: Ένα εργαλείο είναι στα χέρια των πάμπλουτων για να γίνουν ακόμα περισσότερο πλούσιοι, διότι αυτό ακριβώς που μετράει, αυτό που κουμαντάρει την "ελεύθερη" αγορά είναι ο ίδιος ο πλούτος και μάλιστα ο εκφρασμένος σε ζεστό χρήμα κι όχι π.χ. σε παραγόμενα αγαθά, τα οποία, από την μιά στιγμή στην άλλη, με κατάλληλα χρηματιστηριακά παιχνίδια τζόγου μπορούν να απαξιωθούν τελείως.
Το κύριο σκέλος υποστήριξης του πλουτισμού, ότι δηλαδή οι πλούσιοι θα κάνουν "επενδύσεις", άρα θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, άρα θα υπάρξει ανάπτυξη, άρα θα ευτυχήσει ο λαός..., έχει διαψευστεί από τα πράγματα διότι πλέον οι πλούσιοι είναι τόσο πλούσιοι, ώστε καμμιά ανάγκη δεν νοιώθουν να κάνουν επενδύσεις αλλά το μόνο που τούς απασχολεί είναι πως θα ξεπεράσει ο ένας τον άλλον σε σπατάλη, σε γελοία επίδειξη βίτσιων.
Κι ο ανταγωνισμός, αυτό το λουλούδι υποτίθεται της αγοράς, ουσιαστικά είναι ανύπαρκτος, έξω από κλάδους άχρηστων ή πολυτελών προϊόντων: Στα προϊόντα άμεσης ανάγκης, των οποίων η ζήτηση είναι ανελαστική, κανένας ανταγωνισμός δεν υπάρχει αλλά συνεχώς ανεβαίνουν οι τιμές τους ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΟ ΛΟΓΟ πλην του πλουτισμού. Σε άλλα, όπως π.χ. τα κινητά τηλέφωνα σημειώνεται κάποιος ανταγωνισμός αλλά κι αυτός έχει ψεύτικες συνέπειες, αφού στο ξεκίνημα οι τιμές απλώς είχαν ξεκινήσει από πολύ ψηλά. Φαλκιδεύεται επίσης από την προσπάθεια να πεισθεί ο πολίτης μέσω της διαφήμισης (άμεσης ή έμμεσης μέσω των «σήριαλ» ή περιοδικών life-style) ότι κι αυτά είναι άμεσης ανάγκης, ότι δεν μπορεί να ζήσει αν π.χ. κάθε τρείς και λίγο δεν "επικοινωνεί" με το κινητό του... ή αν κάθε χρόνο δεν έχει και καινούριο μαγιώ... για 5-10 εμφανίσεις στην παραλία...
Το χείριστο αποτέλεσμα όλης αυτής της διαδικασίας είναι να αισθάνονται μειονεκτικά πολίτες με επίπεδο ζωής δύο, τρείς ή και περισσότερες φορές καλλίτερο από ότι πρίν 30, πείτε, χρόνια. Να αισθάνονται ότι, μόνον αν ζούν σπάταλα, έχει η ζωή τους κάποιο νόημα... ότι τά έχουν καταφέρει στη ζωή... ότι κάτι αξίζουν κι αυτοί... Η επιδεικτική σπατάλη, η ενασχόληση με το περιττό γίνεται αυταξία και μοναδικό κριτήριο επιτυχίας και ευτυχίας, τρομάρα μας...
Αυτό είναι το κύριο αποτέλεσμα της "ελεύθερης" αγοράς: Η θεοποίηση του αγοραίου εις βάρος κάθε ανθρώπινης ιδιότητας.

Β. ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Στην αυστηρή -και τόσο συγκροτημένη!- λογική της αγοράς το περιβάλλον υπάρχει μόνο για να τό εκμεταλλευόμαστε. Κι όταν πάψει να αποδίδει απλώς πάμε "αλλού".
Ξεκινώντας από την ηλίθια -αλλά τόσο βολική- αντίληψη ότι ο άνθρωπος είναι το ΤΕΛΕΙΟ δημιούργημα κάποιου "θεού" ή θεών, εμπεδώθηκε γερά το επακόλουθό του: Όλα τα υπόλοιπα υπάρχουν για να τά απολαμβάνει αυτό το φοβισμένο/εγωϊστικό και αυτάρεσκο όν.
Πολύ γρήγορα όμως, μα ΠΑΡΑΠΟΛΥ γρήγορα και πολύ νωρίς στην ανθρώπινη ιστορία, οι πάσης φύσεως αρχηγοί και τά τσιράκια τους, αφού κι αυτοί ήσαν ...εκλεκτοί του θεού, ...περιβαλλοντοποίησαν και τους αρχόμενους υπηκόους τους, τους είδαν και τους χρησιμοποίησαν ως πλάσματα αναλώσιμα, φτιαγμένα μόνο και μόνο για τήν δικιά τους καλοπέραση.
Έτσι φτάσαμε εδώ που είμαστε. Αυτή είναι η "πεμπτουσία" της ανθρώπινης εξέλιξης.

Γ. ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Δ. ΠΑΙΔΕΙΑ

Ε. ΠΟΛΙΤΕΙΑ